Acciulinella

Na vota c’ere nu contadinu c’avie nu jardinu duve ci avie chjiantatu nu pocu e acciu, prezzemulu e na picca e petrusinu. Na matina è passata na bella signora ’ncinta e s’ha fattu na cima e acciu. U patrune l’ha vista e subitu l’ha dittu: “signò, lassati stare a cima e l’acciu!”. Chilla ha rispusu: “mi fazzu l’acciu ca sugnu ’ncinta, ca si po’ fazzu na fijja a chiamu Acciulinella e quannu si fa ranna ta piji”. U contadinu ha dittu: “s’è de cussì, vabbona, va…” e l’ha datu l’acciu. A signora è parturita, ha fattu na fijja e l’ha chiamata Acciulinella. Quannu Acciulinella è fatta cchjiù ranna jìe inchjìe na gummulilla alla funtana, u signure e ru jardinu l’ha vista e l’ha dittu: “Acciulinella Acciulinella, dicile a mammita ppè chilla masciata”. A guagnuna è jiuta alla casa e l’ha dittu alla mammisa: “oji mamma, haju vistu nu signure ’ntru jardinu vicinu alla funtana e m’ha dittu ppè ti ricordare e chilla masciata!”. A mammisa l’ha rispusu: “lassilu stare, lassilu stare” er è stata cittu. A guagnuna jìe tutti i jurni alla funtana e lu jurnu appressu ha scontatu torna chillu signure ca l’ha domandatu: “Acciulinella Acciulinella, ci l’ha dittu a mammita ppè chilla masciata?” Acciulinella quannu s’è ricota, ha dittu alla mammisa: “oji mamma, m’ha vistu torna chillu signure e m’ha chjiestu natra vota ppè chilla masciata!”. A mammisa l’ha dittu ppè lu lassare stare, ma alla terza vota u’n c’ha potutu fare cchjiù nente. “Allura – l’ha dittu a mammisa alla guagnuna – dicile ca duve a vire u’n s’a pije”. Quannu Acciulinella ha scontatu torna u contadinu l’ha dittu propriu eccussì. “Allura veni ccù mia – ha rispusu chillu – pecchì e stu mumentu tu vivi ccà”. Povarella a quatrarella e juta ppè li primi jurni, è stata ccù illu, però cercave sempre a mammisa e ciangìe ca sinne volìe jire. U contadinu li dicìe: “tu e stare ccà, ti dugnu chillu ca vo, ti vojju bene er è stare ccù mia”, intantu l’havìe accattatu tante cose, ma a picciulilla continuave a ciangire ca sinne volìe jire alla casa duve a mammisa. U signure e ru jiardinu è jutu duve a mamma e Acciulinella e l’ha domandatu: “comu avimu e fare? A guagnuna ciange ca vò a tia, ma ha de stare ccù mia ca tu mi l’ha prumisa!” “Mo cchi vò e mia, u’n ci pozzu fare nente” dicìe la mamma. U signure s’è ricotu alla casa senza sapire cchi fare, ma Acciulinella continuave a dire ca sinne volìe jire e alla fine u contadinu l’ha lassata libera. Acciulinella s’è ricota duve a mammisa, pecchì tutti i jochi e ru munnu u potijinu sostituire a famijja sua. Pampina larga, pampina stritta, cunta a tua ca a mia è ditta! (Si ringrazia cummar’Angiulina per il racconto…)