U porcellu

Nu richettellu titu ere tannu,
quann’ e Serinu tuni si arrivatu,
Rosariu avije già jettat’ u bannu,
duimil ’ e cinquecent’ hamu pagatu.

Ma l ’avventura tuja è ncuminciata,
chilla matina chi t’ hanu grastatu,
e nu mi scordu mai chilla grirata,
chi mmenz’ a chjana e Rema tu ha jettatu!

Ccù na ferr’ e curtellu assai tajjente,
chi pocu prim’ avijin’ accutatu,
na cucchja e cujjunelli sangilente,
a carna viva t’ hanu distaccatu!

Ti si stricatu po’ ntra terra lorda,
u sangu ti culave, povarellu;
t’ ham’ attaccatu poni ccù na corda,
portatu t’ hamu po’ arret’ u Castellu.

Ntra rutta fridda pij’ e t’ hamu chjusu,
vrorata ccù canijja t’ ha mangiatu,
mbrascat’ e merda e de pisciazza mpusu,
ppè ti far’ a Natale a ncantaratu!

Financh’ a Cuccu e astate si sciurtutu,
sutta nu pere e farna mpasturatu,
ntra vigna duje vote si fujutu,
percoche, pire e pume t’ ha mangiatu.

Quann’ è arrivatu u temp’ er e castagne,
allu pajise torna t’ hamu scisu,
facije già malutempu ntre muntagne,
torna ntra chilla rutta t’ hamu misu.

Quantu vrorata u jurnu t’ ha vivutu,
u scifu ere sempre sbacantatu,
mancu ntra n’ annu si fattu tripputu,
ne viri risimujja e ncantaratu!

Ere passat’ ormai Capuddannu,
er’ arrivata già a Bufanìa,
ngrassat’ arrasusìa e a quann’ a quannu,
sbruffennu si nesciutu mmenz’ a via.

Ccù na frustill ’ e nu panar’ e jjanna,
torn’ alla chjana e Rema si arrivatu,
vullije na corara ranna-ranna,
oj’ animale meju sventuratu!

Ti su jjettati ncollu e si sbressatu,
tre ommini, ccù maniche mmazate,
i peri e mussu t’ hanu mpasturatu,
a chi servijinu chjù chille grirate!?

Subba na cascia vecchja t’ hanu misu,
eju guanjunellu ti tenie la cura,
grirare e Santu Vrasu t’ hanu ntisu,
chi rimurata brutta, alla bon’ ura!

Longu e tajjente ere chillu curtellu,
ch’ a sira tatarannu avije accutatu,
oji porcelluzzu meju povarellu,
funnu ntre cannarozze s’ è ficcatu.

Spruzzave chillu sangu ntra conchetta,
ccù na cucchjar’ a mamma riminiave,
avissinu pijatu na scupetta,
ntru pettu nullu ti furcuniave!

Chi scena brutta avanti ssu catoju,
finché u sangu tuttu u n’ è sculatu,
inveci mu hanu fattu u mattatoju,
ma u distinu toju u n’ è cangiatu!

Ntra ricchja acqua vullente t’ hanu misu,
ppè vìrire si ormai ere spiratu,
e ntra majilla poni t’ hanu scisu,
e nzitul ’ e li pili hanu rattatu.

Mpicatu capusutt’ allu sgammellu,
ppe prima cosa a cap’ hanu tajjatu,
com’ ere lisciu e jancu bellu bellu,
a duje menzine pij’ e t’ hanu squartatu!

Tratto da:
Nicola Chiarelli, U Castellu, Rossano 2006